مهارت به شکلهای مختلفی تعریف شده است. مثلاً وقتی می گوییم کسی مهارت انجام کاری را دارد به این معنی است که او توانایی های لازم برای انجام صحیح آن کار را داراست. مهارت از سه عنصر اصلی در هر فرایندی تشکیل شده شامل کمترین زمان، پایین ترین خطا و بالاترین کیفیت است. خصوصیات مهارت را میتوان به نامحدود بوده، قابل فراگیری، همیشگی و جهانی بودن آن دانست. همچنین مهارت میتواند فیزیکی، رفتاری و یا شناختی باشد.

سازمان بهداشت جهانی (WHO)، مهارت‌های زندگی را توانایی انجام رفتار سازگارانه و مثبت به گونه ای که فرد بتواند با چالش ها و ضروریات زندگی روزمره خود کنار بیاید، تعریف کرده است. مهارت های زندگی، مهارت هایی هستند که برای افزایش توانایی های روانی – اجتماعی افراد آموزش داده می شوند و فرد را قادر می سازند که به طور موثر با چالشهای زندگی مقابله کند. مجموعه مهارت‌های زندگی شامل ایجاد روابط بین فردی مناسب و موثر، انجام مسئولیت‌های اجتماعی، تصمیم گیری و حل مساله بطور اصولی و صحیح، خودآگاهی و همدلی سازنده، مدیریت هیجانات و حل تعارضات، داشتن تفکر خلاقانه و منتقدانه در برخورد با مسائل را شامل میشود.

شایدقبلاً به دلیل ساده‌ و پیش‌بینی‌پذیر بودن زندگی اجتماعی و کارآمدی الگوپذیری از والدین و پیشینیان،  مهارت‌های زندگی به سادگی در طی رشد یادگرفته میشد و نیاز چندانی به آموزش احساس نمی‌شد. اما امروزه آموزش مهارت‌های زندگی به‌عنوان بخشی مهم و کلیدی در جامعه‌پذیری افراد جامعه در سراسر دنیا مطرح است. اهمیت موضوع تا آنجایی است که  سازمان بهداشت جهانی (WHO) ده مهارت کلیدی را معرفی کرده و این مهارتها از سوی یونیسف و یونسکو نیز به‌عنوان مهارت‌های اصلی زندگی شناخته شده‌اند به طوریکه به تدریج به عنوان یک دستورالعمل برای بهبود وضعیت زندگی افراد به فرهنگ کشورها راه یافته است. ضرورت مهارتهای زندگی مبتنی بر رویکردی است که تغییر یا شکل دهی رفتار بمنظور برقراری توازن زندگی فرد در سه حوزه دانش، نگرش و مهارت را مبنای رشد قرار می‌دهد.

به طور کلی دو نوع سبک برای آموزش به افراد ارائه شده است: مدل سازمان بهداشت جهانی که مبتنی بر آموزش مهارت های ده گانه شامل مهارتهای تصمیم گیری، حل مساله، ارتباط موثر، روابط بین فردی، خودآگاهی، همدلی، تفکر خلاق، تفکر نقاد، مدیریت هیجان و مقابله با استرس می باشد. یلک دوم مدل ۴-H است که نام سازمانی در ایالات متحده است. این مدل با هدف کمک به جوانان به منظور شکوفا شدن استعدادهای آنان و پیشبرد اهداف همه جانبه آنان است. این سبک نمایانگر چهار حوزه توسعه فردی شامل: سر، قلب، دست و سلامت است که هر حوزه شامل زیر مجموعه های مفصلی می باشد.

دو منبع اصلی کسب و تقویت مهارت، تجربه و آموزش است. به این منظور که یا فرد باید در فراز و نشیب های زندگی شخصی خود برحسب تجربه مهارتهای لازم را کسب کند و یا اینکه بر مبنای اصول علمی و شناخته شده آموزشهای لازم را فرا گرفته و آمادگی لازم را برای مقابله با چالشهای پیش رو کسب نماید. مهم نیست چه سن و سال و تحصیلاتی داشته باشید، بلکه مهم این است که مصمم در یادگیری و سپس به کارگیری مهارتهای زندگی باشید. سعی من براین بوده است که مجموعه‌ یکپارچه و کاربردی از مهارتهای استاندارد و مورد نیاز زندگی امروزی را برمبنای ارزشهای موجود جامعه تدوین و طی سه گام سنجش، مشاوره و آموزش در اختیار علاقمندان قرار دهم. این مجموعه حاصل کارتیمی چندین ساله متخصصین و خبرگان این حوزه است و بازخورد دوره ها، تستها و مشاوره ها نشان میدهد که به لطف خدا از نتایج مثبت و کارائی مناسبی برخوردار بوده است.